Toprağın tadı dilimde ölüp ölüp dirilmiştim başucunda,oysa böyle hayal etmemiştim ben İstanbul'u.
Büyük şehirlere aşk küçük gelir derlerdi,inanmazdım...
Ama sen yavaş yavaş kayıp giderken,
Ben hala bu yalana kanamazdım.
Bilirmisin ki,kaç kez tecavüze uğradı kalbim
Ardında senin.
Kalbime duyuramadığımdan kanamazdım o yalana sevgili!
saflığında ruhumun satılınca kaç akçe edeceğini bilemeden...
Ve son bir kez ellerini tutup gözlerine gülemeden!
Parça başı usulde yitip gitmiştim sen ölürken...
Tanrı arş'ın ötesinden secde eden ruhumu görürken,
O bile utandı benliğinden.
Yarattığı duygudan,ruhtan!
Kendinden başka ilah nasıl,tapınmak nasıl olurmuş
Görüp kitaplarından bile utandı
Ve belkide ilk kez sancı çekti.
O yüzden isyanıdır ki, aşk artık çok utanmaz sevgili...
Noktadan virgüle..
Asırdan güne geçer oldu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder